Madenlerimizin çoğuna ise, yabancılar “katma değer” katıp, 25-30 kat fiyatla satıyor…

Şu an 25 bin civarında maden mühendisine sahibiz…

Çoğu işsiz…

Ve hala, yılda 800 mezun veriyor “maden mühendisliği” fakültelerimiz…

​Örnek çok…

Yabancılar molekül buluyor, ilaç geliştiriyor…

Eczacı gençlerimizin hayallerini ise, yabancıların ürettiği ilaçları satan, 'eczane dükkanlarını' açabilmek süslüyor…

Bu nedenle…

Eczacım ve kimyacım, “eşdeğer ilaç” üretmekten ileri gidemiyor…

Şu an 35 bin civarında eczacıya sahibiz…

Kimya mühendisliğinde de aynıyız…

Çoğu işsiz…

Ve hala, yılda bin 800 mezun veriyor eczacılık fakültelerimiz…

​​Yılda 5 bin 500 mezun veriyor “ziraat” fakültelerimiz…

Şu an 120 bini aşkın ziraat mühendisimiz var…

“İşim çok iyi” diyen, yabancı tohum firmalarında pazarlama yapıyor!

Ve…

Uzaklardan, tarımdaki durumumuzu seyrediyor!

​Her alanda, birbirine benzer fotoğraflar çekiyoruz…

Bu fotoğrafların bütününe ise “ekosistem” diyoruz…

Ekosistemde “en fazla” olması gerekene “en az”; “en az” olması gerekene “en fazla” önemi/itibarı veriyoruz…

​​Mantıkla savaşıyoruz!

​​500 bin İİBF mezunu iş ararken…

Ve…

500 binden fazla İİBF mezunu işinden memnun değilken…

Ve…

Sadece iktisat fakülteleri yılda 18 bin mezun verirken;

Aileler ve eğitimciler olarak, gençlerimizin, “İktisat Bölümü” tercihi yapmasına müsaade edebiliyoruz…

​Hal böyleyken…

Ve...

Ustalardan, sık sık, “Bu çocuğu 6 ayda mesleğinin ustası yaparım”; sanayiciden, “Okuldan gelenleri eğitiyoruz!” repliklerini duyarken…

Neden, en verimli 4-5-6, hatta 7-8 yılını “heba etmesi” için üniversiteye gönderiyoruz ki gençlerimizi?